کرمان سرا

وجود نداره عشق...

بزرگترین دروغ دنیا عشق...

بزرگترین خودخواهی دنیا عشق...

روح نا آرام و سرکش عشق...

عذاب و شکنجه عشق...

تحقیر و ذلت برات داره عشق...

رسوا و بی شخصیتت میکنه عشق...

سست و منزوی و بی حرمت میکنه عشق...

امان از عشق...

کرمان سرا...

چقدر بده که هویت آدمو زیر سوال ببرند

آن هم به بدترین راه

چقدر بده 

که یک عمر بنویسی 

برا کسی که بدونی هیچی از نوشته ها تو نفهمید

یک عمر خوش بودم مخاطبم کسی بود که به دنیایی مخاطب ترجیح اش می دادم

انگار این نخ کشیده شد و دانه های باور هر کدام آواره راهی شدن

کرمان سرا...

باشه مهم نیست

اینو خیلی وقته میدونم 

مهم نیست...

دیگه باید رفت..

فایده ای جز رسوا شدن عشق نبود..

متهم به بهترین وجه بازی کردنم

خسته شدم از حقارت 

مثل تورم. باید در همین حد مهار شود...

سینه ام بیشتر، بیش از این تحملش را ندارد...

کرمان سرا...

تو دنیا فقط برا یه نفر دلم می لرزه...

اونم تویی، مه من تنها مخاطب تنهایی من...

کرمان سرا...

آخ ...چرا  نمی شود آب دلی که در فراق نشسته...

داد از دلی که گرفتار روزمرگی و عادت به  بی مهری را نشسته...

مگر می شود غیر این ناله ای سر داد که دیوانه وار بر قلب نشسته...

کرمان سرا...

من بعد تو دل به کسی نتوانم داد...
زندگی و زنده گی برایم ادامه نخواهد داشت ..
کلبه محقر دلم دگر نخواهد شد عاشق...
سیاه چشمی دگر بر سینه ام نخواهد انداخت زخم... کرمان سرا...